Specyfika prawa europejskiego przewiduje paralelne funkcjonowanie obok siebie dwóch systemów bezpieczeństwa chemicznego. Pierwszy działa
w dziedzinie transportu (ADR, RID, ADN, IMDG, ICAO), a drugi w szeroko pojętej dziedzinie obrotu konsumpcyjnego (krajowe ustawy o preparatach i substancjach chemicznych). Drugi system rozwija się w kierunku zapewnienia bezpieczeństwa oraz jest skoncentrowany na długofalowe skutki wynikające z kontaktu odbiorcy z substancją chemiczną.
Opisana powyżej sytuacja ma również
i miejsce w Polsce, gdyż dla potrzeb oceny zagrożeń stwarzanych przez substancje i preparaty chemiczne istnieją także dwa niezsynchronizowane systemy. Pierwszy nadzorowany jest przez afiliowanego przy Ministerstwie Zdrowia Inspektora ds. Substancji i Preparatów Chemicznych, funkcjonującego zgodnie z ustawą o substancjach i preparatach chemicznych (Dz. U. Nr 11, poz. 84 z 2001 r.), a drugi — nadzorowany przez Ministerstwo Infrastruktury, stworzony w oparciu o zapisy Ustawy o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz. U. z 2002 r., nr 199, poz. 1671 ze zmianami) oraz Umowy europejskiej ADR.
Odmienność norm klasyfikacyjnych oraz wykonawczych obu systemów stwarza trudną sytuację podmiotów działających na pograniczu obu systemów
— a więc tych firm, które realizują zagadnienia transportu lub magazynowania. Co prawda Międzynarodowa Or...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 6 papierowych oraz elektronicznych wydań magazynu
- Nieograniczony – przez 365 dni – dostęp online do aktualnego i archiwalnych wydań czasopisma
- ... i wiele więcej!
